گشادی قلب یا بیماری عضله قلبی (Cardiomyopathy) یکی از بیماری‌هایی است که عضله قلب را مستقیماً تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این بیماری، عضله قلب تحت تأثیر عواملی مانند عفونت‌ها، التهاب‌ها، عوامل ژنتیکی، مصرف مواد مخدر، یا عوامل محیطی قرار می‌گیرد که منجر به ضعف عملکرد قلب و اختلال در ضربان قلب می‌شود. این بیماری می‌تواند به صورت اختلال در تغییر شکل عضله قلب (دیلاته)، اختلال در ضخامت عضله قلب (هیپرترافی)، یا ترکیبی از این دو شکل ظاهر شود. علائم گشادی قلب ممکن است شامل خستگی، ضعف عمومی، ضیافت، درد قفسه سینه، ضربان نامنظم، و علائم دیگری باشد که معمولاً با پیشرفت بیماری شدت می‌یابند. تشخیص بیماری معمولاً از طریق تست‌های تصویری مانند اکوکاردیوگرافی، آنژیوگرافی، و MRI قلب، به همراه آزمایش‌های خونی و الکتروکاردیوگرافی قلب قابل انجام است. درمان گشادی قلب بستگی به نوع و شدت بیماری دارد و ممکن است شامل مصرف داروهایی برای تقویت عملکرد قلب، کنترل آریتمی‌ها، و کنترل علائم دیگر باشد. در موارد شدیدتر، اقدامات جراحی مانند نصب دستگاه‌های تنظیم ضربان (پیس‌میکر)، جراحی تعویض دهلیزهای قلب، یا حتی ترمیم یا تعویض عضله قلب ممکن است لازم باشد. همچنین، مدیریت بیماران با گشادی قلب شامل تغییرات در سبک زندگی نیز می‌شود. این شامل تغییرات در رژیم غذایی به‌منظور کاهش مصرف نمک و مایعات، ممنوعیت مصرف مواد مخدر و الکل، و انجام ورزش‌های منظم و متناسب با وضعیت فیزیکی بیمار می‌شود. پیگیری دوره‌ای و منظم از سوی پزشک متخصص قلب بسیار مهم است تا تغییرات در وضعیت بیمار به‌موقع شناسایی شده و درمان مناسب اعمال شود. همچنین، بیماران با گشادی قلب نیاز به توجه ویژه به علائم و نشانه‌هایی مانند تنگی نفس، خستگی غیرمعمول، و افزایش وزن دارند و در صورت ظهور هرگونه علائم ناشی از تغییر در وضعیت خود، باید به پزشک مراجعه کنند. با توجه به ماهیت پیچیده و تأثیرگذار بیماری، حمایت از بیمار و ارائه اطلاعات کافی به او و خانواده از جمله اقدامات موثر در مدیریت گشادی قلب است. تحقیقات و پیشرفت‌های علمی مداوم در زمینه تشخیص و درمان این بیماری نیز می‌تواند به بهبود زندگی بیماران کمک کند.
