پوست، بزرگ‌ترین اعضای بدن انسان است و عملکرد مهمی در حفظ سلامتی و ایجاد حفاظت برای بدن دارد. این اعضا، مانع نفوذ مواد غیر ضروری و میکروب‌ها به داخل بدن می‌شوند و از از دست دادن مواد مغذی و آب جلوگیری می‌کنند. پوست از سه لایه اصلی تشکیل شده است که شامل لایه بیرونی یا epidermis، لایه میانی یا dermis، و لایه داخلی یا subcutaneous است. لایه بیرونی پوست یا epidermis، لایه‌ای بسیار نازک است که از سلول‌های مرده تشکیل شده و وظیفه اصلی آن حفاظت از بدن در برابر عوامل خارجی مانند آلودگی‌ها و میکروب‌ها است. لایه میانی یا dermis، لایه‌ای پهن‌تر از epidermis است که شامل بافت‌های مختلفی مانند کلاژن، الاستین و سلول‌های عضلانی است که پشتیبانی و انعطاف پذیری بیشتری به پوست ارائه می‌دهد. لایه داخلی یا subcutaneous که همچنین به عنوان لایه زیرین شناخته می‌شود، شامل بافت چربی است که حفظ دمای بدن را تسهیل می‌کند و به عنوان یک عامل نرم‌کننده برای ضربات و فشارهای غیر مستقیم به پوست عمل می‌کند. علاوه بر این، subcutaneous همچنین یک منبع ذخیره انرژی برای بدن محسوب می‌شود. ساختار پوست بسیار پیچیده است و هر لایه دارای وظایف مشخص و اساسی برای حفظ سلامتی و عملکرد بهینه بدن است. به طور مداوم، پوست در حال بازسازی و تجدید سلول‌ها است، این پدیده باعث حفظ نرمی، انعطاف و جوانی پوست می‌شود. پوست هم مانند هر عضوی از بدن ممکن است دچار بیماری شود. بیماری‌های پوستی گروه گسترده‌ای از اختلالات هستند که می‌توانند از نظر جلوه‌های بالینی و علائم، بسیار متنوع باشند. این بیماری‌ها ممکن است از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی تا اختلالات التهابی و خونریزی‌های عروقی شامل شوند. از جمله بیماری‌های پوستی شایع می‌توان به جوش، اگزما، پسوریازیس، و هرپس ذکر کرد. جوش یکی از بیماری‌های پوستی شایع است که ممکن است در اثر چربی‌زدایی بیش از حد، عوامل استرسی، یا عوامل زمینه‌ای دیگر ایجاد شود. اگزما یک بیماری التهابی است که با علائمی همچون خارش، قرمزی و ترشحات پوستی همراه است و معمولاً به عنوان یک واکنش آلرژیک در برابر عوامل خارجی مانند غبار و مواد شوینده ظاهر می‌شود. پسوریازیس یک بیماری التهابی و مزمن است که با تشکیل پلاک‌های قرمز و ضخیم روی پوست همراه است و می‌تواند مناطق مختلفی از بدن را تحت تأثیر قرار دهد. هرپس نیز یک عفونت ویروسی است که با تشکیل زخم‌های دردناک و خارجی روی پوست همراه است و معمولاً در ناحیه دهان، لبها، و دیگر نواحی مخصوص به آن ظاهر می‌شود. بیماری‌های پوستی ممکن است علاوه بر عوارض جسمانی، تأثیرات روانی و اجتماعی نیز داشته باشند، زیرا این بیماری‌ها ممکن است بر خوداعتمادی، کیفیت زندگی و تعامل اجتماعی افراد تأثیرگذار باشند. به طور کلی، شناخت و درمان به موقع این بیماری‌ها می‌تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد مبتلا به آنها داشته باشد و از پیشرفت آنها جلوگیری کند.
