لوسمی یا سرطان خون، یک نوع سرطان است که در آن سلول‌های خونی ناقص یا ناسازگار به طور نامحدود تولید می‌شوند و قدرت تقسیم بخشی بیش از حد دارند. این سلول‌های ناقص معمولاً قادر به انجام وظایف خود، مانند حمل اکسیژن توسط گلبول‌های قرمز یا مبارزه با عفونت‌ها توسط لکوسیت‌ها، نیستند. به علت تکثیر نامنظم این سلول‌ها، تعداد سلول‌های سالم خونی کاهش می‌یابد که منجر به کاهش قدرت بدن برای مقابله با عفونت‌ها، خونریزی‌ها و کاهش اکسیژن در بدن می‌شود. علائم لوسمی ممکن است شامل خستگی، ضعف، تنفس سریع، سردرد و کاهش وزن باشد. درمان لوسمی شامل درمان‌های دارویی مانند شیمی درمانی، داروهای تجدید کننده مغز استخوان و داروهای مهارکننده ایمنی است. انتقال مغز استخوان نیز در برخی موارد ممکن است لازم باشد تا سلول‌های سالم خونی تولید شوند. در موارد پیشرفته، جراحی یا پرتو درمانی نیز ممکن است به عنوان درمان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، مراقبت‌هایی مانند مراقبت از پوست و آسیب‌های ناشی از خونریزی‌ها، مدیریت درد و کنترل عفونت‌ها نیز بخش مهمی از مدیریت بیماری لوسمی خون را تشکیل می‌دهند. تغذیه مناسب و فعالیت بدنی منظم نیز می‌تواند به افزایش کیفیت زندگی بیماران کمک کند. برنامه‌های پشتیبانی و مشاوره روانی نیز می‌توانند به بیماران و خانواده‌هایشان کمک کنند تا با استرس‌ها و چالش‌های مرتبط با بیماری مقابله کنند و روان خود را تقویت کنند. اما، توجه به نکاتی مانند شناخت علائم زودرس و مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان سریع بسیار اهمیت دارد تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود و بهبودی بهتری در بیماران به دست آید. برخی از عوامل ژنتیک تاثیرگذار بر لوسمی شامل وجود سابقه خانوادگی ابتلا به لوسمی، وجود برخی از بیماری‌های ژنتیکی مانند سندرم داون، سندرم فنیل کتونوری و سندرم فنیل کتونوری اشتباهات متابولیک هستند. عوامل محیطی نیز می‌توانند نقشی در افزایش خطر ابتلا به لوسمی داشته باشند، از جمله استفاده از مواد شیمیایی سمی مانند بنزین، مواجهه با پرتوهای X یا گاما و عواملی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل. علاوه بر این، افرادی که قبلاً تحت شیمی درمانی یا پرتو درمانی برای بیماری‌های دیگر تحت درمان قرار گرفته‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لوسمی باشند.
