آکنه یک اختلال پوستی شایع است که معمولاً در دوران نوجوانی و جوانی ظاهر می‌شود. این اختلال در اثر تغییرات هورمونی و افزایش فعالیت چربی‌های پوستی و ترشح چربی‌های زیاد از غده‌های چربی (چربی‌گیرها) رخ می‌دهد. نتیجه‌گیری از این فرآیند، ایجاد جوش‌ها، اسکنها و گیج‌ها در سطح پوست است که به طور کلی با نام "آکنه" شناخته می‌شود. عوامل مختلفی می‌توانند به ظاهر شدن آکنه مرتبط باشند، از جمله تغییرات هورمونی در دوران نوجوانی، استفاده از محصولات مراقبت از پوست نامناسب، استرس، تغییرات مربوط به دوره‌های زندگی (مثلاً بارداری یا دوران پریود) و ژنتیک. درمان آکنه معمولاً شامل استفاده از محصولات مراقبت از پوست، مواد ضد باکتریایی، مواد ضد التهاب، و در موارد شدیدتر، داروهای موضعی یا سیستمیک می‌شود. همچنین، اصلاح سبک زندگی، شامل تغییرات در رژیم غذایی، کاهش استرس، و مراقبت منظم از پوست می‌تواند در کنترل و پیشگیری از ظهور آکنه موثر باشد. با این حال، مهمترین نکته در مدیریت آکنه این است که از تخصص پزشکان مربوطه مانند داروسازان یا پزشکان پوست کمک گرفته شود، زیرا انتخاب درست محصولات و روش‌های درمانی براساس نوع و شدت آکنه و وضعیت پوست فرد بسیار مهم است. اگزما یا اکزما نیز یک اختلال پوستی مزمن است که با التهاب، خشکی، قرمزی و خارش پوست همراه است. این بیماری می‌تواند در هر سنی ظاهر شود، اما معمولاً در کودکی و دوران نوجوانی شروع می‌شود. اگزما می‌تواند تأثیرات مختلفی بر روی کیفیت زندگی افراد داشته باشد، از جمله ایجاد عوارض روانی نظیر استرس و افسردگی به دلیل خوارش و ناراحتی مداوم. علائم اگزما شامل خشکی و ترک‌های پوست، قرمزی، تورم و خارش مداوم می‌شود. این علائم ممکن است در نواحی مختلف بدن مانند صورت، دست‌ها، پاها، زانو، و مچ‌ها ظاهر شود. در برخی از موارد، اگزما می‌تواند باعث تشدید آسم یا حساسیت نسبت به مواد خاص مانند غذا یا مواد شیمیایی شود. درمان اگزما شامل استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، کرم‌ها یا پمادهای ضدالتهاب، استفاده از مواد ضد باکتریایی در صورت عفونت محلی و در موارد شدیدتر، مصرف داروهای سیستمیک مانند استروئیدها یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌شود. همچنین، اجتناب از عوامل تحریک‌کننده مانند مواد شیمیایی، محصولات پوستی با عطر و رنگ، و استرس نیز می‌تواند به بهبود و مدیریت این بیماری کمک کند.
