برونشیت یک بیماری التهابی است که بیشتر در مجاری تنفسی پایینی رخ می‌دهد، به ویژه در بخش‌هایی از ریه‌ها که به عنوان برونش‌ها شناخته می‌شوند. این بیماری ممکن است به صورت حاد یا مزمن باشد و معمولاً با سرفه، تولید اسپوتوم، خلط، و دشواری در تنفس همراه است. برونشیت ممکن است به عنوان نتیجه‌ای از عفونت ویروسی یا باکتریایی، تحریکات محیطی مانند دود سیگار یا آلودگی هوا، یا علت‌های دیگر از جمله حساسیت‌های شخصیتی ایجاد شود. برونشیت حاد معمولاً به صورت خودآگاه بهبود می‌یابد، اما ممکن است به مشکلات جدی‌تری منجر شود، به‌خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا در صورتی که با عوامل خطر زیادی مثل سیگاری مواجه باشند. در موارد برونشیت مزمن، علائم به مرور زمان ممکن است تشدید شده و بیماری ممکن است منجر به مشکلات خطرناکی مانند آسم، آسیب ریه، یا عفونت‌های تنفسی مکرر شود. درمان برونشیت معمولاً به تسکین علائم و کاهش التهاب مجاری تنفسی متمرکز است. این شامل استفاده از داروهای ضد التهاب، آنتی‌بیوتیک‌ها در موارد عفونت باکتریایی، داروهای ضدسرفه و تسکین‌دهنده سرفه می‌شود. همچنین، اجتناب از عوامل تحریکی مانند دود سیگار و ازدیاد مصرف مایعات می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. در موارد خاص، فیزیوتراپی یا تمرینات تنفسی می‌توانند به بهبود عملکرد ریه‌ها و کاهش علائم بیشتر کمک کنند. به دلیل اینکه برونشیت ممکن است علائمی شبیه به دیگر بیماری‌ها مانند آنفلوآنزا یا آسم داشته باشد، مهم است که افراد با هرگونه علائم تنفسی خود را با پزشک مشاوره کنند تا تشخیص دقیق و درمان مناسب ارائه شود. علاوه بر درمان علائم، پیشگیری از بروز برونشیت نیز بسیار اهمیت دارد. این شامل اجتناب از تماس با عوامل تحریکی مانند دود سیگار، گرد و غبار، و مواد شیمیایی است. همچنین، حفظ سلامتی عمومی برای تقویت سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به برونشیت کمک کند. افرادی که به طور مداوم با برونشیت مزمن مواجه هستند، باید مشاوره و مراقبت‌های پزشکی دوره‌ای را دنبال کنند تا عوارض جانبی و مشکلات مرتبط با بیماری کنترل شده و به حداقل رسانده شوند.
