آسم یک بیماری تنفسی مزمن است که بر اثر التهاب و تنگی مجاری هوایی در ریه‌ها ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به آسم معمولاً با عوامل مختلفی مانند غبار، دود، الرژن‌های هوا، عفونت‌های تنفسی، تماس با حیوانات خانگی یا عوامل استرس آور مختلف به شدت واکنش نشان می‌دهند. علائم شایع آسم شامل سرفه، خس خس صدا، تنگی نفس و در برخی موارد، درد قفسه سینه می‌باشد. برخی افراد دارای علائم مزمن هستند که در آنها التهاب مزمن درون ریه‌ها و مجاری هوایی وجود دارد. این باعث می‌شود که آنها در معرض خطر بیشتری برای حملات آسم باشند. درمان آسم معمولاً شامل دو گروه دارویی است: داروهای تسکینی که در زمان حمله استفاده می‌شوند و داروهای پیشگیری کننده که برای کنترل و کاهش علائم آسم در طولانی‌مدت مصرف می‌شوند. علاوه بر داروها، اصلاح سبک زندگی نیز می‌تواند به کاهش شدت علائم آسم کمک کند. این شامل اجتناب از عوامل تحریک‌کننده مثل دود سیگار، استفاده از تمیزکاری‌های مناسب برای کاهش آلودگی هوا و توجه به تمرینات فیزیکی و مراقبت از سلامت عمومی است. در موارد شدید‌تر، ممکن است نیاز به مشاوره پزشکی و تشخیص دقیق‌تر باشد. در مواردی که عوارض آسم به طور مداوم و در طولانی مدت حاضر باشند و کنترل آنها با داروها و تغییرات سبک زندگی کافی نباشد، ممکن است پزشک معالج اقدام به تجویز درمان‌های مکمل مانند تراپی‌های فیزیوتراپی، تغذیه‌ای یا حتی در موارد خاص، روش‌های جراحی نماید. آموزش و آگاهی از مدیریت آسم نیز بسیار مهم است. افراد باید آموزش داشته باشند که چگونه علائم و نشانه‌های آسم را تشخیص دهند، چگونه از داروهای خود استفاده کنند و چگونه در مواجهه با شرایطی که می‌توانند علائم را تشدید کنند، عمل کنند. همچنین، برنامه‌های پیگیری منظم با پزشک معالج برای ارزیابی وضعیت آسم و تغییراتی که ممکن است در طول زمان رخ دهد، بسیار اساسی است. این برنامه‌ها ممکن است شامل انجام آزمایش‌های تنفسی، اندازه‌گیری سطوح عوامل التهابی در بدن و مانیتورینگ علائم آسم باشد. در کل، مدیریت موثر آسم نیازمند ترکیبی از درمان‌های دارویی، تغییرات سبک زندگی و همکاری فعال با پزشک معالج است تا فرد بتواند زندگی فعال و با کیفیتی را بدون تداوم مشکلات نفسی ادامه دهد.
