کبد چرب یک وضعیت پزشکی است که در آن چربی به طور غیرطبیعی در بافت کبد تجمع می‌یابد. این وضعیت معمولاً به دو دسته تقسیم می‌شود: کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) و کبد چرب الکلی (AFLD). در NAFLD، چربی به دلیل عواملی مانند چاقی، دیابت، نژادپرستی و یا سایر عوامل غیرالکلی تجمع می‌یابد. این وضعیت ممکن است بدون علائم و نشانه‌ای ارتباطی با مصرف الکل باشد. اگرچه NAFLD ممکن است بیماری جدی‌ای نباشد، اما ممکن است به حالت‌های بیماری‌زا مانند نارسایی کبد یا سیروز کبد منجر شود. در مقابل، AFLD ناشی از مصرف الکل بیش از حد است. مصرف الکل می‌تواند باعث تحریک کبد شود و منجر به تجمع چربی در آن گردد. AFLD در طول زمان می‌تواند به زخم‌های کبد، سیروز و حتی سرطان کبد منجر شود. تشخیص کبد چرب اغلب از طریق آزمایشات خونی، سونوگرافی، تصویربرداری مغناطیس هسته‌ای (MRI) و یا بیوپسی کبد صورت می‌گیرد. درمان کبد چرب اغلب شامل تغییرات در سبک زندگی مانند تغییرات در رژیم غذایی، ورزش منظم، کاهش وزن و محدود کردن مصرف الکل می‌شود. در برخی موارد، داروها و مکمل‌های خاص هم ممکن است به کنترل وضعیت کمک کنند. اهمیت تشخیص و مدیریت صحیح کبد چرب از نظر پیشگیری از پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارض جدی آن بسیار بالاست. در برخی افراد، کبد چرب ممکن است به بیماری‌های جدی‌تری منجر شود. به عنوان مثال، اگر کبد چرب به نقاط زخمی تبدیل شود، ممکن است سیروز کبد را ایجاد کند، که با از دست دادن عملکرد کبد و تغییرات خطرناک در بافت آن همراه است. علاوه بر این، افرادی که به NAFLD مبتلا هستند، در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی و عروقی، دیابت نوع 2 و اختلالات چربی خونی نیز قرار دارند. درمان کبد چرب متناسب با عوامل موجود در هر فرد است. اگرچه تغییرات در سبک زندگی می‌تواند درمان اولیه باشد، اما در برخی موارد، ممکن است داروها و مکمل‌ها نیز به دستور پزشک مورد نیاز باشند. همچنین، برای مدیریت صحیح کبد چرب، ممکن است نیاز به همکاری با تیم درمانی متخصص از جمله پزشک، داروساز، متخصص تغذیه و مشاور رژیم غذایی باشد. به طور کلی، پیشگیری و مدیریت کبد چرب از طریق سبک زندگی سالم، کاهش وزن، مصرف الکل متعدل یا قطع آن در صورت نیاز، و پیگیری منظم با پزشک می‌تواند به افراد کمک کند تا بهبودی یافته و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش دهند.
