اختلال نافرمان مقابله‌ای یکی از اختلالات رفتاری است که ممکن است در کودکان و نوجوانان ظاهر شود و با مقاومت مداوم در برابر درخواست‌ها و دستورات افراد دیگر، اعمال تعارضی، و بی‌توجهی به محدودیت‌ها و مرزها همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است نشانه‌های مختلفی نظیر سردرگمی، تنبلی، و خشونت نشان دهند. آنها ممکن است احساس کنند که می‌خواهند کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشند و به دلایل مختلفی از جمله احساس عدم اعتبار، ناکامی، یا تنش‌های خانوادگی این رفتارها را انجام دهند. درمان اختلال نافرمان مقابله‌ای معمولاً شامل مداخلات رفتاری و روان‌درمانی است. این درمان‌ها می‌توانند شامل آموزش به والدین برای مدیریت رفتارهای نافرمانی، تقویت مهارت‌های ارتباطی و مذاکره و ایجاد ساختارهای مثبت و تشویقی در خانواده باشد. همچنین، مشاوره روان‌شناختی می‌تواند به فرد کمک کند تا مسائل داخلی خود را بشناسد و راهکارهایی برای مقابله با آنها پیدا کند. اختلال نافرمان مقابله‌ای در بیش فعالی، یک وضعیت پیچیده است که ممکن است با چالش‌های اضافی همراه باشد. افرادی که دچار این اختلال هستند، علاوه بر رفتارهای نافرمانی و مقاومت در برابر دستورات و مراقبت‌ها، ممکن است نشانه‌های بیش فعالی نیز داشته باشند. این افراد ممکن است بیش از حد بلند و شلوغ حرف بزنند، از وسایل و ابزار با شدت بیشتری استفاده کنند، و دشواری در نگهداری توجه و تمرکز داشته باشند. برای مدیریت این اختلال، معمولاً از روش‌های ترکیبی درمانی استفاده می‌شود که شامل مداخلات رفتاری، درمان‌های دارویی، و مشاوره روان‌شناختی می‌شود. برنامه‌های رفتاری می‌توانند به افراد کمک کنند تا مهارت‌های مدیریت خشونت و بی‌توجهی را یاد بگیرند و رفتارهای ناپسند خود را کنترل کنند. همچنین، درمان‌های دارویی می‌توانند به کنترل علائم بیش فعالی و تنبلی کمک کنند. مهمترین نکته در اینجا، تشخیص صحیح اختلال و درمان مناسب و به موقع آن است که می‌تواند به بهبود و کاهش مشکلات افراد مبتلا به این اختلال کمک کند.
