اختلال بیش فعالی و نقض توجه می‌تواند به عنوان عواملی مؤثر در بروز افسردگی در افراد مختلف، به خصوص در افرادی که از اختلالات طیف اوتیسم رنج می‌برند، مطرح شود. افرادی که دارای این اختلالات هستند، ممکن است با چالش‌های بیش فعالی مانند فعالیت بیش از حد و حرکت‌های بی‌سر و صدا روبرو شوند که می‌تواند منجر به کاهش خودکنترلی و احساس عدم توانایی در مدیریت وضعیت‌های روزمره شود. این افراد ممکن است با مشکلاتی در تحمل فشار و استرس روبرو شوند که می‌تواند به تداوم و تشدید علائم افسردگی منجر گردد. علاوه بر این، نقض توجه نیز می‌تواند تأثیر مخربی بر روحیه فرد داشته باشد. افراد مبتلا به این ویژگی ممکن است دشواری در تمرکز بر وظایف یا فعالیت‌های روزمره داشته باشند و نتوانند به طور کامل و کارآمد به وظایف و مسئولیت‌هایشان پرداخته و از اهداف خود پیروی کنند. این وضعیت می‌تواند منجر به افزایش احساسات ناامیدی، بی‌اعتمادی به خود و در نهایت افسردگی شود. بنابراین، مشکلات مرتبط با بیش فعالی و نقض توجه می‌توانند به عنوان عوامل مؤثر در ایجاد و تشدید افسردگی در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و دیگر افراد مورد توجه قرار گیرند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی و ارتباطی دچار مشکلات شوند که می‌تواند به عزلت اجتماعی و احساس تنهایی منجر شود. این عوامل می‌توانند سبب شدید شدن علائم افسردگی شوند و در نهایت باعث ایجاد یک دایره مرگبار از عدم رضایت، افسردگی و تنهایی شوند. همچنین، افرادی که دچار نقض توجه هستند ممکن است دشواری‌هایی در فهم و ارتباط با دیگران داشته باشند که می‌تواند منجر به احساسات ناامیدی و ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی شود. به طور کلی، این اختلالات می‌توانند درک نادرست از وضعیت و ارتباطات اجتماعی را تقویت کنند و باعث ایجاد مشکلات عمیق‌تر روانی گردند. در این موارد، افراد نیاز به حمایت و مداخلات متناسب دارند تا بتوانند با مشکلاتشان مقابله کرده و مهارت‌های مورد نیاز برای مدیریت افسردگی و سایر عوارض روانی را به دست آورند. این شامل روش‌هایی مانند مشاوره روان‌شناختی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، و استفاده از داروها در صورت لزوم می‌شود تا به فرد کمک شود در کنترل افسردگی و بهبود کیفیت زندگی خود پیشرفت کند.
