پیگیری در اختلالات بیش فعالی - نقص توجه به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و رویکردهایی اشاره دارد که با هدف شناسایی، تشخیص، و مداخله در اختلالات بیش فعالی - نقض توجه انجام می‌شود. این پیگیری شامل فرآیندهای تشخیصی تخصصی توسط متخصصین بهداشت روانی و پزشکان، مشاوره‌های روان‌شناختی، و برنامه‌های درمانی است. ابتدا، این پیگیری با تجمیع اطلاعات مربوطه از طریق مصاحبه‌ها، ارزیابی‌های روان‌شناسی، و پرسشنامه‌های استاندارد، شناسایی و تشخیص اختلال انجام می‌شود. سپس، بر اساس تشخیص حاصل، برنامه‌های درمانی مناسبی اعمال می‌شود که ممکن است شامل مشاوره روان‌شناختی، مصاحبه‌های خانواده، آموزش مهارت‌های مدیریتی و در صورت لزوم، داروهای معین برای کنترل علایم باشد. علاوه بر این، پیگیری در اختلالات بیش فعالی - نقض توجه شامل پشتیبانی و مراقبت مداوم از افراد مبتلا می‌شود. این پشتیبانی ممکن است شامل نظارت و راهنمایی مستمر از سوی اعضای خانواده، معلمان و دیگر افراد مرتبط، ارائه محیط‌های آموزشی و کاری مناسب، و ارائه منابع و خدمات حمایتی به افراد مبتلا برای مدیریت و کنترل علایم باشد. این پشتیبانی مداوم می‌تواند به افراد مبتلا به این اختلالات کمک کند تا با موفقیت با چالش‌های روزمره مواجه شده و بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود را تجربه کنند. همچنین، پیگیری در اختلالات بیش فعالی - نقض توجه شامل ارتباط و همکاری فعال با محیط اجتماعی افراد مبتلا نیز می‌شود. این شامل همکاری با مدارس، مراکز آموزشی و سایر جوامع است که افراد مبتلا به اختلالات بیش فعالی - نقض توجه در آن‌ها فعالیت می‌کنند. با ارتباط فعال و هماهنگ با این محیط‌ها، می‌توان بهترین راهکارها و برنامه‌های حمایتی را برای افراد مبتلا به این اختلالات اجرا کرد. این همکاری می‌تواند شامل ارائه آموزش و آگاهی به معلمان و اعضای هیئت مدیره مدارس، ایجاد محیط‌های آموزشی سازگارتر و ارائه خدمات پشتیبانی و مشاوره به خانواده‌ها و دیگر افراد مرتبط با افراد مبتلا به این اختلالات باشد. در کل، پیگیری فعال و جامع در اختلالات بیش فعالی - نقض توجه می‌تواند از طریق ارائه تشخیص دقیق، برنامه‌های درمانی مؤثر، پشتیبانی مداوم و همکاری با محیط‌های اجتماعی، به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا و محیط آنها کمک کند و باعث افزایش فرصت‌های موفقیت و رشد شخصی آنها شود.