کم خونی یا آنمیا، یک وضعیت پزشکی است که در آن سطح هموگلوبین، به عنوان یک پروتئین که در خون وظیفه حمل اکسیژن دارد، به میزان غیرطبیعی کاهش می‌یابد. این مشکل معمولاً به دلیل کمبود مواد مغذی مهم مانند آهن، ویتامین B12، یا اسید فولیک یا عوامل دیگری مانند خونریزی‌های داخلی یا خارجی، بیماری‌های خونی، یا عوامل محیطی مثل کمبود اکسیژن در اثر فشار هوا (در ارتفاعات بلند) رخ می‌دهد. علائم کم خونی می‌تواند شامل خستگی، ضعف، خواب‌آلودگی، سردرد، تنفس سریع، بی‌توجهی و حتی دل‌پیچگی و افسردگی باشد. در صورتی که کم خونی شدید باشد و به مدت طولانی ادامه یابد، می‌تواند به مشکلات جدی‌تری مانند اختلالات قلبی یا مشکلات تنفسی منجر شود. تشخیص کم خونی بر اساس آزمایش خون و انجام تاریخچه پزشکی و فیزیکی بیمار صورت می‌گیرد. درمان کم خونی معمولاً به دستور پزشک انجام می‌شود و به عوامل آن بستگی دارد. این ممکن است شامل مصرف مکمل‌های آهن یا ویتامین‌های مورد نیاز، درمان بیماری مرتبط، تغییرات در رژیم غذایی، یا درمان دیگر مرتبط با مشکل موجود باشد. در موارد خاص، نیاز به درمان‌های بیشتری مانند نقل‌مکمل خون یا جراحی نیز ممکن است. انجام آزمایشات پیگیری و ارزیابی منظم نیز برای اطمینان از بهبود و مدیریت مناسب کم خونی حائز اهمیت است. بهبود کم خونی معمولاً مدت زمانی متفاوتی طول می‌کشد و بستگی به شدت و علت آن دارد. افزایش مصرف مواد غذایی غنی از آهن مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، خوراک‌های حاوی آهن مثل جوانه گندم و غلات غنی‌شده، سبزیجات تاریک رنگ مانند اسفناج و کلم، و میوه‌هایی مانند زردآلو و خرما، می‌تواند در بهبود کم خونی موثر باشد. همچنین، ممکن است پزشک مکمل‌های آهن یا ویتامین‌های دیگر را به شما تجویز کند تا سطح هموگلوبین را بهبود بخشیده و علائم کم خونی را کاهش دهد. علاوه بر این، در مواقعی که کم خونی به عوامل دیگر مرتبط باشد مانند خونریزی داخلی یا خارجی، بیماری‌های خونی، یا عوامل محیطی، درمان اصلی برای مدیریت آن ممکن است شامل درمان بیماری مرتبط، کنترل خونریزی، یا تنظیم فشار هوا و اکسیژن باشد. در هر صورت، تشخیص دقیق و مداوم به همراه مدیریت مناسب با کمک پزشک می‌تواند به کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی، و پیشگیری از عوارض جدی کم خونی کمک کند.
