هاشیموتو یا یک بیماری اتوایمن است که بر اثر حمله انحلالی سلول‌های بدن به بافت‌های تیروئیدی رخ می‌دهد. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت‌های تیروئیدی را به عنوان بدنهای خارجی یا مضر می‌شناسد و سلول‌های ایمنی برای مبارزه با آنها به آنها حمله می‌کنند، که منجر به آسیب و تخریب تدریجی بافت تیروئیدی می‌شود. یکی از نتایج این تخریب، کاهش تولید هورمون‌های تیروئیدی (تیروکسین و تری‌یدوتیرونین) است که به هیپوتیروئیدی یا کم‌کاری تیروئیدی منجر می‌شود. این کاهش تولید هورمون‌های تیروئیدی می‌تواند به مشکلاتی مانند خستگی، افزایش وزن، سردرد، افسردگی، مشکلات حافظه و تمرکز، مشکلات پوستی و مو و دیگر علائم مرتبط با هیپوتیروئیدی منجر شود. به طور کلی، هاشیموتو یک بیماری مزمن است که نیاز به مراقبت و درمان مداوم دارد. درمان این بیماری معمولاً شامل مصرف داروهای هورمون تیروئیدی مصنوعی (مانند لووتیروکسین) است که جایگزینی برای هورمون‌های تیروئیدی طبیعی بدن هستند. همچنین، ممکن است لازم باشد برای کنترل و تسکین علائم اتوایمنی (مانند التهاب و تورم تیروئید) از داروها و روش‌های دیگری نیز استفاده شود. در برخی موارد، هاشیموتو ممکن است بدون علائم خاصی پیش برود و تنها با آزمایشات خونی که سطح هورمون‌های تیروئیدی را اندازه می‌گیرند تشخیص داده شود. اما در موارد دیگر، ممکن است علائم خاصی وجود داشته باشد که نشانه کم‌کاری تیروئیدی هستند، مانند خستگی، دل‌پیچگی، مشکلات یادگیری و حافظه، یبوست، ضعف عضلات، افزایش وزن، پوست خشک، موهای نازک و شکننده، دل‌پیچگی، عصبی‌تر شدن، یا دیگر علائم. با تشخیص و درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به هاشیموتو می‌توانند زندگی سالمی داشته باشند و کیفیت زندگی آنها بهبود یابد.
