شیوع و آمار اختلال ADHD

طبق آمار، از هر 100 کودک دبستانی، حدود 3 تا 5 نفر به اختلال ADHD مبتلا هستند. از این تعداد، حدود دو نفر از سه نفر تا دوره نوجوانی و حتی بزرگسالی با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند. CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها) گزارش می‌دهد که این اختلال در پسران سه برابر بیشتر از دختران است. این امر ممکن است به دلیل کمتر بودن علائم آشکار در دختران یا سرکوب علائم توسط آن‌ها باشد.

علت بروز اختلال ADHD چیست؟

مطالعات نشان می‌دهند که تفاوت‌هایی در ساختار مغز افراد مبتلا به ADHD وجود دارد که ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی یا آسیب‌های مغزی در دوران جنینی باشد. همچنین، برخی عوامل محیطی مانند مصرف داروها و مواد مخدر در دوران بارداری، وزن کم نوزاد حین تولد، و عوامل متابولیکی مانند استرس نیز می‌توانند در بروز این اختلال موثر باشند.

انواع بیش فعالی و اختلال ADHD

افراد مبتلا به ADHD بر اساس نوع و شدت علائم به سه دسته اختلال بیش فعالی AHD، اختلال کم توجهی ADD و ترکیبی از هر دو تقسیم‌بندی می‌شوند:

• اختلال بیش فعالی AHD: این افراد دارای فعالیت فیزیکی بالا و انرژی زیاد هستند و مشکلاتی در تمرکز ندارند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که آن‌ها بسیار پرحرف بوده و اغلب در محیط‌های آرام سروصدا ایجاد کنند.

• اختلال کم توجهی ADD: این افراد فعالیت فیزیکی زیادی ندارند اما مشکل تمرکز دارند. آن‌ها نمی‌توانند بیش از چند دقیقه روی یک موضوع متمرکز شوند و این مسئله باعث فراموشکاری و بی‌دقتی می‌شود.

• ترکیب اختلال AHD و ADD: این گروه علائمی از هر دو نوع اختلال را دارند که می‌تواند شامل بی‌قراری، مشکل در نشستن ثابت، بی‌نظمی، و عدم توانایی در تمرکز باشد.

عوارض اختلال ADHD

اختلال ADHD می‌تواند به اختلالات خلقی نظیر اختلال دوقطبی، اختلالات اضطراب و اختلالات شخصیتی منجر شود. علائم بیش فعالی در بزرگسالان با کودکان متفاوت است و می‌تواند شامل کم خوابی، بیش فعالی، بی‌نظمی، فراموشکاری، و مشکلات شغلی و روابط اجتماعی باشد.

تشخیص اختلال ADHD

تشخیص اختلال ADHD توسط روانپزشک انجام می‌شود. اگر کودک یا بزرگسال دارای علائم ADHD باشد، باید به روانپزشک مراجعه شود تا از طریق تست‌ها و ارزیابی‌های مختلف این اختلال را تشخیص دهد و روش‌های درمانی مناسب را پیشنهاد دهد.

درمان اختلال ADHD

درمان ADHD شامل دو دسته اصلی است: درمان دارویی و درمان غیردارویی. داروهای محرک عصبی، ضدافسردگی‌ها و داروهای آگونیست‌های گیرنده آلفا آدرنرژیک از جمله داروهای معمول برای درمان این اختلال هستند. همچنین، روش‌های غیردارویی مانند گفتاردرمانی، درمان شناختی رفتاری و روان‌درمانی تحلیلی نیز به کار می‌روند.

جمع‌بندی

اختلال ADHD یک مشکل رایج است که از کودکی آغاز می‌شود و می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. اگر این اختلال در سنین 6 تا 12 سالگی تشخیص داده نشود، ممکن است باعث مشکلات جدی در یادگیری، تمرکز و روابط اجتماعی شود.

کلید واژه ها:

ADHD، اختلال ADHD، علائم ADHD، مدیریت ADHD، درمان ADHD، تشخیص ADHD، داروهای ADHD، اختلالات خلقی، بیش فعالی، نقص توجه، راهکارهای مقابله با بیش فعالی، علل بیش فعالی، بیش فعالی شدید، راه‌های مدیریت بیش فعالی، اختلال بیش فعالی، کنترل بیش فعالی، روان درمانی بیش فعالی، تکنیک‌های آرام‌سازی، مدیتیشن برای بیش فعالی، تمرینات تنفس برای کاهش بیش فعالی، سبک زندگی سالم برای مقابله با بیش فعالی، تغییرات در رژیم غذایی برای کاهش بیش فعالی، ورزش و بیش فعالی، اختلالات روانی مرتبط با بیش فعالی، مشاوره بیش فعالی در تبریز، درمان بیش فعالی در تبریز، کلینیک‌های درمان بیش فعالی در تبریز، پزشک متخصص بیش فعالی، خدمات روانشناسی آنلاین برای بیش فعالی، روانپزشک، درمان شناختی رفتاری